Een citytrip naar Lissabon, dat was mijn plan voor vorige week. Op vrijdag heb ik het vliegtuig genomen richting Lissabon, van hier Madrid. Ja, dat was mijn plan en dat plan is gelukkig niet in het water gevallen. Als een plan in het water valt, dan lukt dat plan niet. Ja, mijn plan is niet in het water gevallen, want alles is vlot verlopen… tot de laatste dag. Op die laatste dag is er iets gebeurd dat mijn reis een beetje langer, mijn citytrip een beetje langer heeft gemaakt.
Hallo, mijn naam is Kenny en ik ben leraar Nederlands. Dit is mijn podcast. In mijn podcast vertel ik in het Nederlands over het Nederlands, maar ook over andere dingen. Vandaag wil ik vertellen over mijn citytrip naar Lissabon.
Ik ben dus vorig weekend naar Lissabon geweest. En mijn plan was om daar te genieten van het weekend en op maandag terug te vliegen richting Madrid. Ja, dat plan heeft perfect gewerkt. Ik heb genoten van de stad. Het was heel mooi weer, tot 25 graden. Er waren niet superveel toeristen. Ik heb het typische lokale dessertje meerdere malen gegeten: pastéis de nata. Heel lekker en ik mis het nu al.
En dan ja de vlucht, de terugvlucht. Die was gepland voor maandag. Maandag om drie uur, geloof ik. Maar dan om half twaalf, omstreeks, rondom half twaalf, is de elektriciteit uitgevallen. Terwijl we een koffietje, ons laatste koffietje, aan het drinken waren in een typisch Portugese bar. We dachten eerst dat het lokaal was, in de buurt. Maar toen we de metro wouden nemen, ja, was daar ook helemaal geen elektriciteit. Ja, gelukkig is de elektriciteit uitgevallen om half twaalf en niet om kwart voor twaalf, want dan zouden we misschien op de metro hebben gezeten en misschien geblokkeerd in een van de metrostellen.
Maar, dus, ja, dan maar plan B, de bus. We hebben toen de bus genomen richting de luchthaven. Ondertussen heb ik mijn ex-man gecontacteerd en toen bleek ja dat er in Madrid ook geen stroom was. Dan heb ik ook mijn broer gecontacteerd en toen kreeg ik te horen dat alles goed was in België. Mijn ouders, die wonen ook in Spanje, die kon ik niet contacteren. Wij zijn dan maar richting luchthaven vertrokken. Het verkeer zat helemaal in de knoop. Het verkeer zat helemaal vast. Er was file overal. Maar we zijn toch op de luchthaven geraakt.
Maar toen, ja, toen mochten we de luchthaven niet binnen. Urenlang moesten we buiten staan wachten. Het internet functioneerde nog een beetje. Ik kon af en toe het nieuws lezen dat er inderdaad in Portugal en Spanje geen elektriciteit was. Maar ondertussen ja waren wij aan het wachten. Ik heb heel veel in mijn boek kunnen lezen. En rond 6 uur was het internet helemaal weg. Onze vlucht ja die werd geannuleerd zonder dat we dat eigenlijk wisten. Want op de luchthaven, het enige wat werkte was de noodverlichting. Het blijkt dat de noodgeneratoren op de luchthaven van Lissabon enkel dienen om de noodverlichting aan te houden. En dus wij wisten van niets.
Rond middernacht denk ik ging de elektriciteit terug aan. Maar er was nog steeds bijna geen informatie, geen personeel. We hadden ook geen water, niets om te eten, niets om te drinken. En toen besloten we om de nacht door te brengen op de luchthaven. Ik heb mijn ogen niet dicht gedaan. Ik heb niet geslapen, maar we moesten wachten tot half 6. Want toen ging het kantoortje van onze luchtvaartmaatschappij open. En konden we ons biljet, ons ticket omruilen voor een ander ticket. En dus na ik denk ja bijna 15 uur op de luchthaven kregen we een ticket voor woensdag. En dus hebben we snel nog een hotel moeten zoeken voor dinsdagnacht.
En dan, gelukkig, op woensdag, met een beetje vertraging, want het was heel druk op de luchthaven, ja zijn we vertrokken richting Madrid. Ik heb al mijn lessen van dinsdag en woensdag moeten annuleren. En heel veel lessen, extra lessen moeten geven op donderdag, vrijdag en zaterdag. En daardoor ben ik nu een beetje aan het einde van mijn Latijn. Daardoor kan ik nu geen pap meer zeggen. Dat zijn twee uitdrukkingen die we gebruiken als we heel moe zijn, als we geen energie meer hebben. Ik ben aan het einde van mijn Latijn en ik kan geen pap meer zeggen. En dus mijn zondag dient nu vooral om een beetje uit te rusten, om te recupereren. Ja, want maandag is er alweer een nieuwe week. En dan vol energie hoop ik opnieuw les te kunnen geven aan al mijn studenten. Ja, dat was mijn avontuur in Lissabon. Tot een volgende keer. Tot ziens. Salut!
